Wiele czasu spędzimy, oczywiście grając „klasycznie”, to świadczy w pięcioosobowych drużynach, zmagając się do szesnastu punktów, ze koleją po części meczu. Ten styl nadal dostarcza ogromnych emocji i pięknej satysfakcji z wszystkiego zabitego przeciwnika, celnego strzału, nie opowiadając o euforii po rozbrojeniu bomby. Im tak nam idzie, tym sporo dostajemy pieniędzy. Im moc jesteśmy kasy, tym zdrowszą kupujemy broń. Im daleko śmiercionośne pukawki, tym lepiej nam idzie – koło się zamyka. Wówczas nie jest radość dla prujących naprzód, niecierpliwych Rambo. Tutaj nie trzeba wpakować w gracza połowy magazynku, wystarczy chwila nieuwagi oraz już po nas (albo po przeciwniku). Counter-Strike wymusza grę drużynową, ostrożną, ale wynagradzającą niejednokrotnie podjęcie ryzyka, taktyczną również na wyżynach naszych zdolności. Więc nie piknik ani relaks, tutaj miłości są skrajne – od krańcowej frustracji do maniakalnej radości.